در فاصله 37 کیلومتری جنوب شرق طبس و در حاشیه جاده طبس- دیهوک، چشم‌اندازی از گنبدهای خشتی در زمینه از نخلستان‌های استوار و مزارع سرسبز، خبر از سکونتگاهی کهن و زیبا می‌دهد که اصفهک نام دارد. این روستا همچون نگینی سبز در حاشیه غربی کوهستان شتری و مشرف بر دشت طبس قرار دارد. این روستا در 25 آبانماه 1403 در لیست بهترین دهکده‌های گردشگری جهان توسط سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)قرار گرفت.
در اثر زلزله سال 1357 طبس، بخشی از بافت تاریخی این روستا تخریب و باعث شد تا مردم روستا خانه‌های خشتی را ترک کرده و بافت جدیدی را در کنار روستای کهن‌شان پایه‌ریزی کنند. در سال‌های اخیر بافت تاریخی روستا که در اثر زلزله و رها شدن آن، تخریب شده بود توسط مردم روستا مورد بازسازی قرار گرفته و به اقامتگاه‌های بومگردی تبدیل شده است. بازسازی و احیای بافت تاریخی روستا توسط جوامع محلی به الگویی بسیار ارزشمند برای سایر مناطق ایران و جهان تبدیل شده است و بخوبی اهداف مختلف توسعه پایدار را در مقابل بلایای طبیعی نشان می‌دهد. بافت تاریخی اصفهک یکی از نمونه‌های ناب و اصیل از معماری بومی ایرانی است. وجود الگوهای اصیل معماری در ترکیب با مساجد، حسینیه‌ها، حمام‌ها و آب‌انبارها از یک سو و تلاش تاریخی ساکنان برای رسیدن به پایداری زیستی در شرایط اقلیمی سخت، نشان از وجود طیف گسترده‌ای از ارزش‌های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی این ناحیه از ایران دارد. همچنین وجود منابع آبی گسترده و خاک حاصل‌خیز، اصفهک را به یکی از برجسته‌ترین قطب‌های کشاورزی ژئوپارک طبس تبدیل کرده که مهم‌ترین محصولات آن، شامل انواع صیفی‌جات، خرما، نارنج و زعفران است.
علاوه بر وجود بافت تاریخی بسیار ارزشمند، جاذبه‌های دیگری در اصفهک و پیرامون آن وجود دارند که توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. زیارتگاه زرگ، سد کهن کُریت، چشم‌اندازهای کوهستانی، وجود رخنمون‌های سنگی دوران اول و دوم زمین‌شناسی (دونین تا ژوراسیک و مربوط به بازه زمانی 175 تا 390 میلیون سال قبل)، ذخایر معدنی مختلف (ماسه ریخته‌گری و بنتونیت)، کال و آبشارهای زیبای تَفتُو، بخشی از مهم‌ترین جاذبه‌های پیرامون اصفهک به شمار می‌روند.
